Jaleesa Udink (24), Glenn Bartels (25) en Jasper Martin (21) wonen alle drie in de Achtse Barrier. Jaleesa vertelt dat ze door aanjager Wendy Boeijen gevraagd werd om mee te doen. “Het idee om de jongeren zelf aan het roer te zetten, spreekt me aan. Na een onderzoeksfase en gesprekken met bewoners uit de wijk, weten we beter waar de behoefte ligt, wat we missen in de wijk en hoe we dat kunnen verbeteren.’’
Trots op het vernieuwde jongerencentrum
“Jongeren zijn ondervertegenwoordigd in onze wijk, dat blijkt ook uit onderzoek”, vertelt Jasper. “Het moest echt anders. Daarom ben ik enorm trots op het jongerencentrum. Er zitten veel uren in en het was hard werken, maar het is zo mooi geworden. Gaandeweg het project raakten steeds meer mensen betrokken en ontstonden er weer zijtakken met nieuwe ideeën en activiteiten.” Glenn zat al een poosje thuis door gezondheidsproblemen en haakte iets later aan bij de groep. “Ik kwam om mee te helpen met een muurschildering, maar toen we eenmaal in de ruimte stonden, bleek het veel meer te zijn. Via sponsoring, een online pubquiz en crowdfunding werd geld opgehaald. We schilderden alle muren, er kwamen nieuwe banken, hangstoelen, bureaus, werktafels en een keukenblad. We hebben het echt samen gedaan.”
Samen doen binnen je eigen wijk
Op de vraag of hun inzet voor de Achtse Barrier nu stopt nu het jongerencentrum klaar is, antwoorden ze alle drie: “Zeker niet!” Jaleesa: “We hebben de afgelopen tijd niet stil gezeten. Samen met Glenn organiseerde ik een fotospeurtocht in de wijk. Die glunderende gezichten en vrolijke mensen, daar doe je het voor. We willen graag elke maand een activiteit organiseren.” Jasper noemt ook het buddy-project, de tuin, het beweegplein en hij vertelt over de beeld-bel-lijn voor buurtbewoners die eenzaam zijn of hulp nodig hebben bij hun zoektocht naar de juiste zorg. “Ook zijn we actief op social media. Zo kunnen we jongeren en hun ouders laten zien waar we mee bezig zijn en welke activiteiten we allemaal organiseren. Want er zit altijd wel iets tussen waar je aan mee kunt doen."
Geen labels of hokjes
“Van een clubje van 10 zijn we al gegroeid tot een groep van 25 en nog steeds krijgen we berichtjes van jongeren met de vraag of ze een handje mee kunnen helpen. We horen ook van veel mensen dat zij ooit geholpen zijn door jeugdzorg en dat ze nu iets terug willen geven. Dat is echt bijzonder”, zegt Jasper. “Daaruit merk je ook dat er behoefte is aan een andere aanpak”, vult Jaleesa aan. “Die labels en hokjes passen niet altijd meer.” Glenn: “Het is een groep met allemaal verschillende achtergronden, maar we kunnen het goed met elkaar vinden. Het zou mooi zijn als we de komende tijd nog meer jongeren in onze wijk kunnen bereiken.”
Publicatie: Dit artikel is onderdeel van de Informatiekrant Zorg en Ondersteuning in Eindhoven 2021 gemaakt door ETT Media.